yormaq

yormaq
1.
f. Yorulmasına səbəb olmaq, taqətdən salmaq, tabsız etmək; üzmək. Atı yormaq. Uşağı çoxlu tapşırıqla yormaq olmaz. Bu iş məni yordu. Yol adamı yorur. – Kinli paşalara meydan oxuyan; Çox köhlənlər yoran qoç Koroğludur. «Koroğlu». Məhəmmədhəsən əmi eşşəyi heç kəsə verməzdi ki, bir yana aparıb heyvanı yorsunlar. C. M.. Yol yormaq – çox gedib-gəlmək. <Çarvadar:> Ə, bu yolu yorduğun bəs deyil? S. R.. Özünü yormaq məc. – boş yerə əlləşmək, əbəs çalışmaq. Özünü yorma, bundan heç bir şey çıxmayacaqdır. // Gərgin zəhmət tələb edən bir işdə üstün gəlmək. Nərddə o məni yordu.
2.
bax yozmaq. Günəş də Qəhrəmanın yuxusunu yorurdu. Ə. Vəl..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • yorma — «Yormaq 1»dan f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • alataş — (Cəbrayıl) yorğun, əldəndüşmüş ◊ Alataş eləməx’ – yormaq …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • kalah — (Masallı) güc, qüvvə, taqət ◊ Kalahın kəsmək – əldən salmaq, yormaq. – Zalım oğlu kalahımı kəsdi …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • kirtini kəsmək — (Salyan) yormaq. – Sən lap mə:m kirtimi kəsmisən …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • köykür — eləməx’: (Tovuz) haldan salmaq, əldən salmaq, yormaq. – Bu uşax səni köykür elədi ◊ Köykür olmax – yorulub əldən düşmək, yorulmaq. – Uşax köykür oldu …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • ləhlətməx’ — (Qazax) məc. yormaq, təngnəfəs etmək. – Sən öl, olları dünən piçində elə ləhlətmişəm ki, qıyamatatan unudammazdar …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • mələdağ — eləməx’: (Cəbrayıl) yormaq …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • pütüz — eləməx’: (Cəbrayıl) yormaq, əldən salmaq …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • aman — is. <ər.> 1. Əmin amanlıq, əmniyyət, təhlükəsizlik, qorxusuzluq, dinclik. 2. Möhlət, macal, imkan. Aman vermək – macal vermək, imkan vermək, vaxt vermək, rahat buraxmaq. <Molla İbrahim Xəlil:> Gümüş xahiş edənlər bir mərtəbədə çoxdur… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”